-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 3630
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
مژده ای شیعه که باشد شب میلاد امشب پا نهاده به جهان حضرت سجاد امشب شهربانو بکند فخـر به نـسـوان جـهـان که خدا طرفه گلی ناز به او داد امشب مرحبا پنجم شعبان شد و روز صلوات زین بشارت دل عـشاق بُوَد شاد امشب ای گدایان به بَرِ حضرت زهـرا بروید عـیـدیـانه دهـد آن مـادر عُـبـّـاد امشب کاخ ظلم از برکات قدمش ویران است خـانـه آل امـیـّـه شـده بـر بــاد امـشب دوش رو بر سجـاد (کلامی) می گـفت باد ای سـاجد حق خانه ات آبـاد امشب
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
نـشـیب های دل من فـراز می خـواهد فـراز اشک مرا در نمـاز می خواهد مـؤیّـد است به روحُ الـقُـدس قــلم اما برای شعــر سرودن نیـاز می خواهد اگر چه کرده دل من خیـال پـردازی حقیقت است که عاشق مَجاز میخواهد بـرای سـفـرۀ بـازش نـیـامدم ایـنـجـا گـدای این در، آغـوش باز می خواهد اگر چه این دو شب از جام کربلا مستم دلم دوبـاره شراب حجـاز می خواهد پیـاله ای بـدهـیـدم که دم زنـم حـق را دوبـاره زنـده کـنـم قـصۀ فـرزدق را نسیم پـنجـم شعـبـان ز راه آمده است صدای پای بهـاران ز راه آمده است ببـین بـدون پـیـمبـر بدون جـبـرائیـل دوبـاره آیــۀ قـرآن ز راه آمـده است میـان بـیـشۀ شیـران هـاشـمی امشب غزال عرصۀ ایمان ز راه آمده است فقط نه اینکه ز راه آمده عزیز عرب عزیـز دختـر ایران ز راه آمده است زنی که در رگ او خون آریایی هاست که از دیار دلـیران ز راه آمده است شب تـولـد فــرزند شاه دخـتـر ماست زبان مـادری او زبـان کشور ماست کسی که شد ششمین نور سورۀ انسان کسی که خسته شد ازسجده های اوشیطان کسـی که هست تجـلّی پـنج تن در او کسی که شد پـدر هـشت قبـلۀ ایـمان کسی که با نفـس یک غـلام سـادۀ او نفـس گـرفته زمین مدیـنـه از بـاران کسـی که مـوقع انـفـاق بین سـائـل ها ملقّب است دل شب به صاحب انبان به حق او حجر الاسودی شهادت داد که جز به حق علی وا نکرده است دهان به حیرت است کنار حَجر دو چشم هشام ز اهـتـمام خـلایـق به احـتـرام امــام بخوان که ضبط کند آسمان صدایت را صحیـفه پخش کند بعد این نوایت را برای این که بخـوانیم «لا تــؤدّبنی» بخــوان برای ابوحمزه ها دعایت را تو با زبـان خـدا حرف می زنی آخـر چگـونـه یــاد بگــیــریم ربــنـایت را بیا و بعد دعــا روضه هم بخـوان آقا بـیـا و شــرح بده داغ کـربــلایت را بیا بگو چه کشیدی تو در چهل منزل بگو که بست به زنجیر دست و پایت را بـیـا بگـو چـه به روز رقـیـه آوردنـد بگو چگـونه کـشیـدند عـمـه هایت را کسی که حرف خدا و کتاب می آورد کنار یک سر تشنه شــراب می آورد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولاد ت حضرت عباس علیه السلام
عطری از سمت خدا دل را بهاری می کند چشمه های نور را درسینه جاری می کند نور فوق کل نورِ چهـرۀ خـورشید و ماه دارد امشب سینه را آئیـنه کاری می کنـد حضرت خورشید امشب ماه کامل دیده است تا بخـنـدد ماه او لحـظه شمـاری می کند بر روی این مـاه سیـما از برای کـربـلا حضرت خورشید سرمایه گذاری می کند تا که در دستان این زیبا پسر گیرد قرار ذوالفقار از شوق دارد بیـقراری می کند حضرت خورشید خود را در جمال ماه دید مرتضا شـیر خـدای دیگـری در راه دید محـو روی دلـربایـش آسـمـانها و زمیـن نیست چون او خلق را از اولین تا آخرین نیست جای هیچ تردیدی که اندر خلقتش آفـرین بـایـد که گـفـتا بر عـلمدار آفـرین گر ترک بردارد امشب کعبه جا دارد بلی بــاز حـیـدر آمـده این بـار بر اُمُّ الـبـنـین گر یداله فوق ایدیهم علـی شیــر خداست بر یـدالله است او دست خـدا در آستـیـن با جمالش نرخ یوسف از بها افـتاده است او کـجـا و جـلـوۀ نـور امـیـر المـومنـین به به امشب بر حسین بن علی یـار آمده بر سـپـاه یـوسف زهــرا علـمــدار آمــده خنده را آورده امشب روی لبهای حسین می شود آرامش امـروز و فردای حسین نــور او روشنگر راه حسین بن علیست اوست در هرعالمی مهتاب شبهای حسین از بنـفـسی انت مـؤلا می شود فهـمید که اوست مجنون اوست شیدا اوست لیلای حسین کربلا عشق است آری کربلا اوج است هان کربلا را غیر او کس نیست دریای حسین دیــدن روی خـدایــی ابــوالـفضل عــلـی کاشف الکربیست بر روی دلارای حسین با نگاهی او دو عـالـم را سلیمان می کند کافران را با نگاهی جمله سلمان می کند
: امتیاز
|
 |
|
ولاد حضرت عباس علیه السلام
تا نـفـس هست تا سـلامی هـست بـالِ پـرواز هـست بـامـی هـست مَحرم است آن كسی كه عاشق شد تا كه لــیــلا بُـود پـیـامی هـسـت همه جا گـشـتـه ایــم و فـهـمـیـدیم فقـط این گـوشه احـتـرامی هست ما اویــسیــم و از قَــرَن بــا مــا تـا ابــد گِـرد تو غــلامـی هـسـت جــبــرئـیــلانِ بــامِ عـــبــاســیــم تــا ابــد مــا غــلامِ عـــبــاســیــم با تــو دیــدیــم صد تَـهَـمـتــن را مـــردِ مـــرادنِ مــرد افــكــن را یــال و كـوپــالِ شـیـر مـی ریـزد می كـشـی تا به شـانه جـوشن را رجـزی خـوان هـمه بـیـامـوزنـد شــور شــور آور مــطـنـطـن را با زره خــود و بـیـرقـت دیــدیـم روی ایــن اســب كــوهِ آهــن را نه كه بر خــاك ها عَــلــم بـزنی وای اگــر یك نفس قــدم بــزنـی شیــر در بـیـشــه هـا نـمـی مــانـد صــائــقــه در ســمــا نـمی مــانـد لشكـر آنگـونه هست گـرمِ فـرار كـه به جــز ردِّ پــا نــمـی مــانــد تـا قــدم مـی زنــی به مـیــدان هـا در گــلــوئــی صــدا نـمـی مــانـد آنــچنــان بـا شـتــاب مـی تــازی ردّی از تــو به جــا نـمـی مــانــد جگــرِ ســالــمــی نــمـی بـیــنــی جـز سـر و دست و پا نـمی مانــد لشكــری بود و نیست با عبــاس و خــدا مست كــیست یا عبــاس ســر فــراز از تـمـامی ســرهــا ســروری كـن امـیــرِ ســرورهـا حضــرت نــافــذ البـصـیــرۀ مـا با تـو یـك شــاخــصـنـد بــاورهـا چــقــدر خــورده ای در روضــه نــان و سـبـــزی نــذرِ مــادرهــا چــقــدر گــفت پـیـشِ تـو زیـنـب خـوش به حـالِ تمـامِ خــواهـرها هـمه در ســایــۀ تو خــوابـیـدنــد روی گــل ها گــرفـتـه ای پــرهـا ای تــمـامــیِ غــیــرت حــیــدر شرف الشمسِ حضرت حــیــدر با تــو ای مــاه روشـنــی داریـم حــرف هــای نـگــفـتـنـی داریــم چه خیـالی است از گِــره هامان دست وقـتــی بـه دامـنــی داریــم شبِ میــلادِ تو ســرِ ســال است بـیـنِ خــود چنــد اَرمنــی داریــم سـیـنــۀ مـاست جــای غـم هـایت آه قــلــبــی شـكـســتــنــی داریــم جــانِ ام الـبـنـیـن مــرا دریــاب پشت ما، سـرزمینِ مـا دریــاب
: امتیاز
|
 |
|
ولادت حضرت عباس علیه السلام
عــلـم افــراشـتـۀ قــلــۀ دنـیـا عــبـاس قــمــرهــاشـمـیِ عــالـم بــالا عــبـاس اولـیـن گـل پـسـر اُمِّ بـنـیـن و حــیـدر شیر مردِ دگـر حـضرت زهـرا عباس وارث هیبت مولا؛ همۀ عشـق حسـین دانش آموز حـسن حضرت سقا عباس صاحـب پـرچـم فـرمانـدهی عـاشـورا پـارکـاب قــدم زیـنب کـبـری عـبـاس ای عموی علی اکبر٬ پدر تشنۀ مشک ای لـبت آب بقـا؛ صاحب دریـا عباس بانفس های تو هر مُرده دلی زنده شود ای دم تو دم صد حضرت عیسی عباس با ادب هست هرآنکس به شما منتصب است روز میــلاد تو میـلاد خــدای ادب است مـتـولد شـدی و اُمِّ بـنـین دلـشـاد است روز میلاد تو هر سینه علی آباد است ســاقـی کـربـبـلا هـسـتـی و با آمـدنت کاسۀ خـالی هر دلـشده ای پُر باده ست روزمیلاد تو حـیدر بخودش گویا گفت این پسر در همه جا؛ بهر حسین امداد است بوسه زد دست خـدا دست تو را آقا یا بوسه زد برلب شیرین شدهٔ آقا دست؟ نام زیبای تو هر ذائقه را شیرین کرد عاشق روی تو فرهاد تر از فرهاد است به عــلـی حــیـدرِ کـرار شـدن می آیـد به تـو عـبــاسِ عـلـمـدار شدن می آیـد عالم ازعشق تو بی تاب شود حق دارد ماه از نور تو بی خواب شود حق دارد سالی یک دوره اگر درس ادب داشتنت در تـمامی جهـان باب شود حـق دارد دری ازصحن تو باز است سوی صحن حسین درِ صحنت اولوالالباب شود حق دارد باادب هستـی و با غـیـرتـی و آقا؛ پس چون توئی ساقی ارباب شود حق دارد پـسـر شـیـر خــدا ای گُـهــر اُمِّ بـنـیـن خاک پـای تو زرِ ناب شود حـق دارد پـدر مشک تویی آب بفـرمان تو است پس ضریح تو پر از آب شود حق دارد تو عّـلَـم دارتـرین زادۀ حـیـدر هـستی مثل اربـاب به زینب تو بـرادر هستی تو ابوفاضلی و دلـبری ات بی همتاست نه که تنها ادب؛ آب آوری ات بی همتاست با غضب کردن تو دشمن ابـتر ترسید بعد فهمید که جنگاوری ات بی همتاست نوجوان بودی و پرچم به سرِدوش تو بود همه دیدند که سرلشگری ات بی همتاست آفـرین؛ اُمِّ بـنیـن چه پـسـری پـرورده به خـدا تـربـیت مادری ات بی همتاست عـبـد صـالح شـدنت بـنـدۀ اللـهـم کرد یا اباالفضل خدا باوری ات بی همتاست گـرهی بسته نـدارد به تو دلبـسته شده خوش بحال دل آنکه به تو وابسته شده کربلا رفتی و ماه از برت افتاد زمین اشکها از سر چـشـم ترت افـتاد زمین به فدای سرو دستت که علی میبوسید ناگهـان بازوی آب آورت افتـاد زمین تیری آمد وسط هلهله ها خورد به مشک شیشه عـمر علی اصغرت افتاد زمین خبر آمد به سوی اهل حرم وای عمو با زمین خوردن تو خواهرت افتاد زمین در مـدیـنـه خـبـر پـرچـم سـقا پـیـچـید بی هـوا اُمِّ بـنـین مـادرت افـتـاد زمین ای عموجانِ حرم، باز به من احسان کن یک شب جمعه مرا کرببلا مهمان کن
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین، امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام
فروغ مه قـالـوا بلی مبارک میــلاد شه کـربـبـلا مبارک ماه ، روی مصبـاح هـدی عیــان شد امشب ، عـالـم پیر ، همه جــوان شد بــگـو ، مـدد یـا ثـارالله ، یـا ابـاعـبـدالله آبـروی عـالـمـیـن خـوش آمد به نبی نور دوعین خوش آمد کـشـتـی نـجـات اهـل عــالــم سرورم امام حسین خوش آمد تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا؛ تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا (۲) **************************************** جلوۀ قـمـر بی قرین مبارک میلاد گـل امّ البـنین مبارک امشب ، تـوی آسـمـان گـل افـشـانـیـه امـشـب ، خـانـۀ عـلـی چــراغـانـیــه اومد، به گلشن گل یاس، مرحبا یا عباس مهربان یار حسین خوش آمد گل بی خار حسین خوش آمد با شعف بگو به اهل عــالــم که علمدار حسین خـوش آمد تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا؛ تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا (۲) **************************************** جهان شد روشن ازنورحقّ الیقین مدد یا حضرت سیّد السّاجدین ای که ، به سپهـر عاشقی چون مهی نـــور، دیـــدۀ حــضـرت ثـارالّــهــی هستی ، دلـربا ، برادر ، به عـلیّ ، اکبر ای کـرامـت تو بی قـریـنـه آرزوی دل مــا هـمــیــنــه وعـدۀ ما همگی به زودی کـربلا و نجـف و مدیـنـه تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا؛ تـهـنـیـت یا عـلـی و یا زهــرا (۲)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین، امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام
حسین یا ثـارالله ، ای یـار بی هـمـتـا خوش آمدی مولا ، ای یوسف زهرا جـان ما به فـدای روی تو* قـبلۀ همه رو به سـوی تو* سر نهَـم به تـراب کوی تو، سیدی سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ************************************************* ای یاور عترت ، ای گـرمی هر دل ای زاده ی حیـدر ، مـولا ابـوفاضل ساقی جـام عشق دلبری * مظهر جَـلوات حـیدری * برحَـسن، وَ حسیـن بـرادری ، سَروَری سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ************************************************* نـمـا ز لطف خود ، دلـم حسیـن آباد مدد یا مـولانـا ، یا حـضرت سـجّـاد سیّـدُ الشّـهدا را مـظهـری * پـارۀ جـگــر پـیـمبـری * اوّلیـن، بـرادر به اکـبـری ، دلبری سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی ای عزیز فاطمه؛ سیدی
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین، امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام
آیــات کــرم را دگــر ایّام نـزول است میلاد سه دسته گل گلزار رسول است نور سه ولادت، تابیده به دلها چشمان تو روشن، یا امّ ابیها یـا زهـرا یـا زهـرا؛ یـا زهـرا یـا زهـرا (۲) **************************** اشک شعف حوریه جاری ز دوعین است میلاد ابـوفاضل و مـیـلاد حسیـن است تبریکِ دو عالم؛ با گرمی آوا بر امّ بنین و؛ برحضرت زهرا یـا زهـرا یـا زهـرا؛ یـا زهـرا یـا زهـرا (۲) **************************** با طلعت پـیـغـمبری و حُـسـن خـدا داد آمد به جهان روح دعا حضرت سجّاد از بهر عنایت، با نور هدایت زد غنچه گل تو، درباغ ولایت یـا زهـرا یـا زهـرا؛ یـا زهـرا یـا زهـرا (۲) **************************** ای کاش دهم جان، به غم خفته به سینه یا عـلقمه ، یا کـربـبلا ، یـا به مـدینـه باشدغم من از، این بار گناهم مجنون حسینم، با روی سیاهم یـا زهـرا یـا زهـرا؛ یـا زهـرا یـا زهـرا (۲)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین علیه‌السلام
میـلاد ابـی عبدالله ، دلها غـرق سُـرور نازل شد به حریم حق، امشب سورۀ نور آمد گــل پسر زهرا خورشید دگر زهرا نور چشم تر زهـرا ســیّـــد الــشّــهـــدا آمده خون خدا ، یوسف خیـرالنسا، نـور مصباحُ الهُدی** گشته عالمتاب سیّدی مولا حسین، سیّدی مولا حسین، سیّدی مولا حسین، مهربان ارباب ********************************************* امشب دامن زهرا شد، رشک باغ بهشت حق،آب و گِل این گُل را، با نورش بسرشت عـالـم سـائل احسانش هستی ، واله وحیرانش هر عطری ز گلستانش جـان مـا بـه فــدایـش سر زده صبح سحر، نور خورشید و قمر، آمده جان پدر** آن دُر نایاب سیّدی مولا حسین، سیّدی مولا حسین، سیّدی مولا حسین، مهربان ارباب ********************************************* میگیریم همگی با این، شور و حال دعا از دست علی و زهرا ، امشب کرببلا شعبان ماه سُرور ما مـاه مـولِد این مـولا باشد وعـدۀ مشتاقان صحـن خــون خــدا جاری اشک ازهردوعین، همچو اهل عالمین، برلب ما یا حسین **مهر عالمتاب سیّدی مـولا حسین، سیّـدی مولا حسین، سیّدی مـولا حسین، مهربان ارباب
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین علیه‌السلام
پخش سبک ﺟﺒﺮﻳﻴﻞ اﻣﺸﺐ ز ﺧﺎﻟﻖ، ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ اﺣﻤﺪ اﻱ ﺟــﻮاﻧـﺎﻥ ﺳﻴﺪ اﻫـﻞ ﺷﺒﺎﺏ ﺟﻨﺖ ﺁﻣﺪ ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺭﻭﻱ اﻭ ، ﺭﺳﻮﻝ ﻋﺎﻟﻤﻴﻦ ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﻨﺒﻲ،ﺻﻠﻮﻋﻠﻲ اﻟﺤﺴﻴﻦ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﻗﻮﺕ اﻳﻦ ﻃﻔﻞ اﺯ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﻛﺎئنات اﺳﺖ اﻱ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭاﻥ ﺷﺐ ﻣﻴﻼﺩ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎﺕ اﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﺖ اﻟﻮﻻ ، ﭼﻮ ﺟﻨﺖ ﻣﻨﺠﻠﻲ ﺣﺴﻴﻦ اﺑﻦ ﻋﻠﻴﺴﺖ، ﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﻋﻠﻲ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﺩﺭﻃﻮاﻑ ﻣﺮﻗﺪﺕ ﺗﺎ ﺟﻨﺖ اﻋﻼ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ اﺯ اَﺣَﺐَّ اﻟﻠﻪ به اَﺣَﺐَّ ﺣُـﺴـﻴـﻨـﺎ ﺭﺳﻴـﺪﻳﻢ ﻃﻮاﻑ ﻗﺒﺮ ﺗﻮ، ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﺪاﺳﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﺮﺁﻥ ﺑﻬﺸﺖ، ﺑﻬﺸﺘﻢ ﻛﺮﺑﻼﺳﺖ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲) ************************** ﻣﻦ ز ﺷﺶ ﮔﻮش ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻝ ﺑﺮﺁﻥ ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺴﺘﻢ ﻫﺮﻛﺠﺎﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻢ ﻫﺮﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﺘﺎﺏ ﻋﻤﺮﻣﻦ، ﭘُﺮ اﺯ ﺑَﺪ ﺣﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﺮﻳﻤﺎ ﺣﺎﺻﻠﻢ،ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین؛ ﺣﺴﻴﻦ جانم حسین (۲)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام حسین علیه‌السلام
آمـد آمـد جـلــوۀ حــیّ ســرمــد در فضائل از دو عالم سـر آمد نور چشم و زینت دوش احمد ، ثارالله ثارالله اشک ما با شعف وشادی دل شد همراه الــســلام عــلــیــک یــا ابــاعــبــدالله مدد یا وجیـهاً عنـدالله سیدی مـولا یا ثـارالله حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا ****************************** جان فـدایت یا سفـیـنـة َ النّـجــاة به شب دل تویی مصباحَ الهُدی خاک کـویت هـمۀ ارض وسما، ثارالله ثـارالله عادت تو کرم و لطف وعطا و رحمت نـخ قـنـداقــۀ تـو حـبـل متـیـن خـلـقت از بند گـنـاه و از خـطا فطرس قلبم را کن رها حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا ****************************** ای ولایت به دلـم چـون کـیمیا تـا قـیـامت به تو هـستـم مبـتـلا عـرفـه کن روزی ما کـربـلا ، ثارالله ثارالله حاجتـم این بُوَد ای شور دلـم مـاتـم تو که شوم مثل شهیـدان به فـدای غـم تو تا ابـد بر عـشقت اسیرم یا حسین میگویم میمیرم حسین مولا حسین مولا مدد مولا مولا مولا مولا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
روز ازل که قسمت ما را نــوشته اند ما را به نــام حضرت دریا نوشته اند کار جنــون ما به تماشــا کـشیده است ما را غبــار محمــل لیــلا نوشتــه اند بر روی بــال های تـمـام فــرشتگــان از سرگذشت عــاشقی ما نــوشتــه اند یوسف کجاست تا سر خود را فدا کنیم ما را ز دودمــان زلیخــا نــوشتــه اند روز ازل مــقــابل اســمــی که تا ابــد یک یا حسین گفته مسیحــا نـوشتـه اند هم چون تو را نه این که دو عالم ندیده است مثـل تو را به عرشِ خدا هم ندیـده اسـت آن جلوه ای که نور تو را آفریده است در پیش خویش قبــله نما آفــریده است حتی تمام بود و نبودی که هست ونیست محض گــل جمــال شما آفــریـده است یک کعبه را برای خودش خلق کرده است شش گـوشه را به خاطر ما آفریده است تا قبــله را بــرای همیشه نشــان دهـد در خاک خویش کـربـبلا آفریــده است جبـریل زیر پای تو فهمیده است خـدا این بال را بــرای کـجــا آفــریده است مردم خــدا شنـیده ولیکــن نــدیــده اند ما دیده ایم آن چه که مردم شنـیـده اند تو انـتهــای جــاده قــالــوا بــلی شـدی زهرا شدی علی شدی ومصطفی شدی روزی که هر فرشته بر آدم به سجده رفت ای سر نــاگــشودۀ حـق بر مــلا شدی در سایه سار جلوه ات عباس قـد کشید یعنی چقـدر بی حــد و بی انتهــا شدی ما قسمت همیـم که با عمــر روزگــار ما دردمنـد عـشق و تو دارالشفــا شدی دیدی که بی کسیم و نداریم دل خوشی همسایــۀ قــدیـمی این چــشـم ها شـدی چون فطرسیم گر چه به زنجیر میشویم شکر خــدا به پــای شما پیــر میشویم روز الست، روز ازل، لحظه های عشق روزی که آفریده شد عالم برای عشق روزی که آفــرینش گــیتــی تمــام شـد آغاز شد به دست خـدا ماجـرای عشق بودیم گر چه در دل سر گشتگان ولی کم کم شدیــم بین همـه آشنــای عـشـق چشمی میـان آن همه ما را ســوا نمود دل را ربود و داد دلی مبتــلای عـشق دستی به روی شانۀ مان خورد و ناگهان ما را صدا نمود کسی با صـدای عشق روز الــست لحــظــۀ آغــاز عــاشـقی ما را خــدا نمود اسیــر خــدای عـشق عکس خــدا نشسته بر آیـیـنــه هـایمان روز ازل حسینیــه شد سیـنـه هایمــان هستی بهانه بود كه سِــرّی بیــان شود مستی بهانه بود كه سـاقی عـیـان شود خلقت ادامه یافت و رازی گـشـوده شد تا معنــی وجــود زمیـن و زمــان شود با دست غیب برق ظهورت نوشت عشق وقـتـش رسیده نــوبت دلداه گــان شود قلب مدینــه می طپد از خــاك پــای تو جــارو كـش همیـشـۀ این آستــان شود حتی بهشت با سر مژگان رسیده است تا قبــله گاهِ وسعت هفـت آسمــان شود تو حیدری، تو فــاطمه ای، تو پیمبری سوگند بر خدا كه خـداییش محــشری! بی تو هـزار گـوشۀ دنیـا صفا نداشت اصلاً خدا بدون تو این جلوه را نداشت گیرم هــزار کعبه خــدا خـلق می نمود چنگی به دل نمیزد اگر کـربلا نداشت شکرخدا که خانۀ تان هست روی خاک ور نه زمینِ تیره که دارالشفــا نداشت مجــمــوعۀ خـصائــل بی انتـهــا شدی یـك جـا تــمـام سلــسلــۀ انـبـیــا شــدی گیرم بهار نیست دمی جان فزا که هست گیرم بهشت نیست غبار شما که هست بر خشت خشت كعبــه نـوشتند بـا طلا گیرم كه قبله نیست ولی كربلا كه هست در ازدحام خیل گــدا جا اگر کـم است تشریف آورید دو چشمان ما که هست جــایی اگر نبود خــدا را صــدا کـنـیـد باب الجواد وسایۀ ایوان طلا که هست کوتاست سقف عـالم اگر وقت پر زدن غم نیست روی گنبد و گلدسته ها که هست خوش گفته اند قطره که دریا نمی شود هر یوسفی که یوسف زهـرا نمی شود تو آمــدی قـیــامت کـبــری رقــم زدی بر تــارُک همیــشۀ عــالـم عـلــم زدی میخوستی كه رَشك بَرَند دیگران به من زلف مرا گــره به نـسـیــم حــرم زدی حس می کنم میـان دلـم بــوی سیب را از آن زمان که در حرمِ دل قــدم زدی می خواستی که شعله بگیـریم بی امان آتش به جان هر غــزل محــتـشم زدی با شیر، طعـم روضه تان را چشیده ام وقتی سـری به چــشم ترِ مــادرم زدی مجنون کوچه های غمم دست من بگیر دل تنــگ دیدن حــرمم دست من بگیر تو تشنه و دریغ ز یک جـرعه آب، آه تو تشنه و تمامی صحــرا ســراب، آه در زیر نیزه های شکسته نهــان شدی با زخـم های تـازه تر و بی حساب، آه یک سو صدای العطش آرام می رسید یک سو صدای هلهله ها در شتـاب، آه یک سو صدای ضجــۀ زینب بلند بـود یک ســو صدای مـادرت اما کباب، آه كم كــم نگــاه بر بدنت سخت می شود كــم كــم نفس زدنـت سخــت می شـود
: امتیاز
|
 |
|
ولادت امام حسین امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام
مـاه عشق است مـاه عـشـاق است ماه دل های مست و مشتـاق است درِ مـیـخـــانــۀ کــــرم شـــد بـــاز الـدخیــل، این حــریـمِ رزاق است ریزه خـوارش فقـط نه اهل زمین جرعه نـوشش تـمــام آفــاق است بی حساب است فضل این ســاقی شب جــود و سخــا و انفـاق است بـیــن دل هــای بــیــدلان امـشـب با ســر زلف یــار مـیـثــاق اسـت شـب زلـف مجـعــدش «والّـیــل» صبح چشمش به عالم اشراق است «قَـبــرُهُ فِــی قُــلُـوبِ مَـن والاه» حــرمش قــبــلـه گـاه عشاق است ماه شــعـبــان رسیــد! ماه سه ماه کــربــلا می رویــــم! بــســـم الله الســلام ای پـنـاه مُـلـک و مکــان در یــد قــدرتت عــنــان جــهــان رفته قـنـداقـه ات به عــرش خــدا تـشـنـۀ پــای بــوسی‌ات هـمـگــان در طــوافت قــیــامـتـی شده است می رسد هر فــرشته با هیــجــان پَــر قــنــداقــۀ تــو مــی بــخــشـد پَر و بــالی به فــطـرسِ نـگــران از ســر زلـف عـنــبــر افـشـانـت ســدرة الـمـنـتـهی گــرفته ضمان عــطــر و بـوی ملیـح پـیـرهـنت مانده در خــاطــر نـسـیـم جـنــان بوسه می چیند از لب تو رسـول رحمت واسـعــه گــشـوده دهــان از سر انگشت پـاک مصطـفـوی جرعه جرعه بنوش شیــرۀ جان خــواند جدت «حسینُ منّــی» را «وَ أنا مِن حسین» را تو بخـوان با تو جُــود و شجـاعت نبوی‌ست ای شکــوه حـمـاســه های عیــان در نــمــازت شـبـیـه فــاطـمه ای بین میدان علی ست جلــوه کـنـان چشم‌های تو مرز خوف و رجاست قَهر و مِهر تو آتش است و امـان رحــمـت مـحـض! یا ابــا الأیتام! پــدری کــن بــرای عــالــمــیــان ای که آقــائــی تو بـی حــد است بــاز مـا را به کــربــلا بــرســان شب جمعه شــمــیــم سیب حــرم منـتشر می شود کـران به کــران روضه هایت بهشت اهل ولاست چشم ما چـشـمه های کــوثــر آن «وَ مِنَ الــمــاءِ کُــلُّ شَـیءٍ حَیّ» اشــک ها از غمت همیشه روان الــســلام ای شــهـیــد روز دهــم الــســلام ای امــام تـشـنـه لــبــان تا ابــد در فــراز پــرچــم توست خون سرخت همیشه در جَــرَیان کـــربــلای تــــو از ازل بــــوده مــبــدأ حــرکت زمیــن و زمــان شب ســوم رسـیــده‌ای، ای مــاه! الــســــلام عـــلـــیـــک ثــــارالله السـلام ای نـگــیـن عــرش برین مــــاه بــــالا بــلــنـــدِ ام بــنــیــن گــره از گـیـسـوان خود مـگــشـا هر سر موی توست حـبــل متـین جــذبــه های نگــاه هــاشـمی ات مــاه را می کشد به ســوی زمین عــبــــد صــالــح! مـــواســی لله! پــدر فـضـل! روح حــق و یقین! به حضورت گشوده دست، فـلک به قــدوم تو سوده عــرش، جبین وقت هوهوی ذوالفقار عـلی ست به روی مرکبِ حـمـاســه نـشـین می شــود بـا اشــارۀ تو دو نـیــم هر کسی آیـد از یـسـار و یـمـیـن زیـنـبـت «إن یکـاد» می خـوانـد آســمــان محــو هـیـبـت تو! ببین کــاشف الکــرب اهــل بیت نبی! بــازوان تــوأنــد حـصـن حصین نـقـش بــاب الــحــوائـجــی داری به روی بــازویت شـبـیـه نگـیـن ســائــلان تــو بــی شـمـارند و... گوشه چشمی به ما! بس است همین شب جود و کرامت و بــذل است شب چــارم شب ابــاالفضل است الــســلام ای حـقــیــقــت جــاری روح تــقــــوا و زهــد بــیــداری سیــد الـسّـاجــدیـن شـهـر رسـول عـبـد مـحـبوب حـضـرت بــاری روزهــایـت مجــاهــدت، ایــثــار نیمه شب هات بـخشش و یــاری در مـنـاجاتت ای صـحـیـفۀ نــور آیـــه آیــه زبــــور مــی بــــاری همـه مجــذوب ربــنــای تــوأنــد محو این سیر و این سبـکـبــاری گوش کن این صدای داوود است که به شــوق تو می شود قــاری پا بــرهنــه بـه حــجّ که می آیـی کـعـبـه را هـم به وجـد مـی آری در شــکــوه و حـمـاسه بی مثلی خــطبــه هایت زبــانــزدنـد آری واژه هــای تــو تــیــغ بــرّانــنــد ثــانــی حـــیــــدری و کــــراری شــام و کــوفه به لــرزه افـتــادند ســرنــگــون پــایــۀ ستــمـکاری در مصاف تو ســهــم دشمن دون چیست غیر از مذلت و خــواری وارث عــزت و ســخــای حسین ای که بعد از عمو، عــلــمـداری به مــحــبــان خود نــظــر فــرما بــیــشــتـر مــوقــع گــرفــتــاری رو سیــاهــیِّ من گــذشت از حدّ تو بــرایــم مــگــر کُــنی کــاری در نــماز شــبـت دعــایــــم کــن تــو عــــزیــزی تــو آبــروداری دلــم از بــنــد هر غــم آزاد است شــافــع مـن امــام ســجــاد اسـت شــد روا حــاجـت هـمـه، ما! نـه کــربــلا شــد نـصـیـب ما یا نـه؟ رزق شش‌گوشه می دهنـد امشب کِــی شــنــیــده گــدا ز آقــا: نــه کــربــلا رفــتــه در شب جـمـعه می شناسد مــگــر سـر از پا؟ نه کــربــلا می روی بخوان روضه روضــه های جــوان لــیــلا، نــه زخــم هــا الــتــیــام پــیــدا کـرد زخــم فــرق دوتــای ســقـــا، نـه الــــتــــیــــامِ دمــــادمِ ســیـــلــی می دهــد فــرصت تـمــاشــا؟ نـه از شب خــیــزران مـگـر مانــده لب و دنــدان بــرای بــابــا؟ نـــه زینب است و نوای جان کــاهـش ذکــر أیــــن بــقـــیــــة اللــهــــش
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
نقد هستی را خدا بر آل طاها هدیه کرد تا علی را غنچه ای بی مثل و همتا هدیه کرد در بهشت آرزو با خـلقت نــور حسین عشق را عشق آفرین مفهوم و معنا هدیه کرد در سپهرعشق و آزادی خدای ذوالجلال در پگاه نور خورشیدی دل آرا هدیه کرد باز بحر بیکـرانِ رحمت حق مـوج زد گوهری از بحر لطف خود به زهرا هدیه کرد غنچـۀ لب های حـیــدر با تبسم باز شد زین گل سرخی که بر او حق تعالی هدیه کرد عرشیان گفتند از عرش برین با فرشیان گوشوارِعرشِ خود را، حق به مولا هدیه کرد من نمیگویم خدا گل داد در دست علی بلکه می گویم به او باغی مصفا هدیه کرد تا حسین بن علی چشمان خود را باز کرد فطرس بی بال و پر را بال زیبا هدیه کرد با شکوفــائیِ خود دلــدادگان عشق را یک جهان شیدائی و شور و تمنا هدیه کرد تا دل ما را به نور خویش نورانی کند مهر او را دست رحمت بر دل ما هدیه کرد روزاول حق به اوبخشید عرش و فرش را روز آخر او تمام هستیش را هدیه کرد شکر لِله ای «وفائی» از ولا و مهر او توشه ای بر ما خدا از بهر فردا هدیه کرد
: امتیاز
|
 |
|
ولادت امام حسین علیه السلام
هر کسی در پی گم گـشتۀ ما می گردد دل جدا می رود و دیـده جـدا می گردد بر سر راه چو فطرس به حریم کرمش دل هر جـائی ما در همه جـا می گردد بــر لـب تـشـنـۀ او مـوج زنـد آب بـقـا خضر هم در پی این آب بقـا می گردد ای گـل گـلـشـن این عـالم ایجاد حسین خلق را رحمت تو عـقده گشا می گردد به دعای عرفاتت که چو لب بـاز کنی خار و خاشاک همی دست دعا می گردد ای کریمی که ز سرشاری بحر کرمت پـیـک جـود تو به دنـبال گـدا می گردد دل که برسلطنت کون ومکان راضی نیست به غـبــار سر کوی تو رضا می گردد باده نوشان همه را مژده که از میلادت در میـخـانـه احـسـان تـو وا می گـردد
: امتیاز
|
 |
|
مدح امام حسین علیه السلام ( زبانحال )
ای منـتـظـرْ؛ اجـابت من بـر دعـای تو دل بُـرده از تـمـامـی عـالـم صـدای تو من خـالـق تو هستم و تو عـبـد پـاك من تو كشتۀ من هستی و من خـون بهای تو از لحظه ای كه دست ز هستی كشیده ای تو ماه گشته ای و در بغل ماست جای تو هر جا؛جای توست تجلّای حُسن ماست هر دل كه جای ماست بُوَد كـربلای تو گـودال قـتـلـگـاهِ تو بـزم وصال مـاست لبـخـنـد مـاست در دهـن زخـم هـای تـو تو تشنۀ وصال من هستی،فرات چیست؟ دریـاست تـشنه كـام لـب جـان فـزای تـو از چشمه های زخم تو جاری ست خون ما در دست ماست تا صف محشر لوای تو تو فخـر می كنی كه مرا بنـده ای حسین من دارم افـتـخـار كه هـستـم خـدای تو تو در میان خـون؛ مـناجات كن حـسین تـا بـشنـوم دوبـاره صــدای دعــای تـو باشد به یك زیـارت تو صد هـزار حج ای صد هزار مروه؛ صفا در صفای تو توهستِ خویش در ره من دادی ای حسین من نیز هست خویش بـریزم به پای تو بانگ انا الغـریب تو اتـمام حجت است تـو نـیــسـتـی غـریـب مـنـم آشـنـای تو تو بـر فـراز نـیـزه بـبـر نـام من به لب من بر سـریـر عـرش بخـوانم ثـنای تو سـوز تـو را به سـیـنـۀ "میثم" نهـاده ایم گرم است با شـرارۀ شعرش عـزای تو
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب از قــافـله نــور خبــر دارم من از سـواران سلحـشـور خبــر دارم من از نشاط پَــری و حُـور خبـر دارم من از شکوه دل پُر شُــور خبــر دارم من شب زیبائی و روز طرب انگیز رسید ساقـی میـکده با ســاغــر لبــریز رسید امشب از نور دل فـاطمه صحبت دارم با شما صحبتی از جلـوه عصمت دارم سخن از شـادی گــل های مسرت دارم خـبــر از آیــنـۀ عشــق و محـبت دارم غرق شیدائی و شورم اگر از شور حسین جبرئیلم که خبر می دهم از نور حسین شهر یثرب ز رخش نورٌ علی نور بود رشک فردوس برین رشک دل طور بود خاطــر اهل ولایت همه مــسـرور بود خـانه فــاطــمــه پر ولوله و شــور بود مرتضی شکرخدا کرده و رویش بوسد مصطفی گریه کنان زیر گلـویش بوسد این گل سرخ که زیبندۀ زهرا وعلی ست لاله گــلــشن ارزنده زهرا و علی ست این همان چشمۀ جوشندۀ زهرا وعلی ست این همان مهر درخشندۀ زهرا وعلی ست از فــروغ رخ او تــا که تکــلـم کردند بر رخش این دو گل یاس تبـسم کردند نور او منبع و سرچشمۀ خورشید بُـوَد روی او خوب تر از ماه شب عید بود مــهـر او آیـنــۀ روشن تـوحــیــد بُــوَد حُـب او روز جــزا مایــۀ امــیــد بُــوَد هرکه شد ذرّه این مهر به خورشید رسد پـیـروش عاقبت الامــر به تــوحید رسد آی فطرس به خــدا قبــلۀ حاجات رسید خیز از جا که کنون وقت ملاقات رسید بنگـر لاله ای از گــلــشن سـادات رسید نور سبزی ز جمالش به سماوات رسید نور این مهر چراغ سحرت خواهد داد عطر این گل ز وفا بال و پرت خواهد داد روی او آینۀ صبــر و ثبــات است بیـا نفسش بــاعث احیــاء حیــات است بیـا در دو عالم همه را فلک نجات است بیا بهر آزادی تو برگ و بــرات است بیا کائنات از دم او زنده و جـاویـد شـونـد گمـرهان با نگهش پیـرو توحیـد شـوند این همان است که دل در طلبش میکوشد کــوثــر عشق ز انگشت پیمبــر نـوشد به تنش جــامۀ گــلرنگ شهادت پـوشد این همان است که خونش همه دم میجوشد دل جبریل «وفائی» زغم او خون است این حسین است که اسلام به اومدیون است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
عشقی ست در میان دل ما که کیمیاست این عشق، این جنون همۀ آبروی ماست روزی ماست نوکــری خوب خانه ای آقای ما کریم و جوانمرد و بـاوفــاست ما در بهشت هم همه دنبــال هــیــأتـیم جنت بدون روضۀ ارباب بی صفاست سر می دهیم و منت مــردم نمی کشیم هستیم ســائلان حسین؛ تا خـدا خداست شــکــر خــدا حسین شده زنــدگــی ما شکر خدا که در دل ما عشق کربلاست جای گلایه نیست که تکـفیر می شویم «داریم با حسین حسین پیر می شویم » من رعیت و غــلام، تو سلطان کـربلا من مور نـاتوان و تو سلیــمان کــربلا دستی که بین عرش نوشته تو را امیـر من را نوشته است پــریشــان کــربـلا دست مرا رهــا نکن و بی کــسم نکن دریــاب حــال زار مـرا جان کــربــلا مــوی مرا سفیــد نموده است حـسرتِ پابــوسی تو نـیــمــۀ شعـبــان کــربــلا دارد میــان قلب خــدا جــای دیـگــری هر کس که گشته است مسلمان کـربلا شکر خدا که مثل بزرگان و عــرشیان هر ماه من شده است محرم حسین جان وصفت به ذهن کوچک من جا نمی شود جــز تو کسی برای من آقــا نمی شـود هرکس بهشت، بی تو بخواهد جهنمی ست اصلاً بهشت بی تو که معنـا نمی شود من میخورم قسم که کسی عاشقت حسین مثل ربــاب و زینب و سقــا نمی شود آن قدر این دلم به تو وابسته هست که امروز من بــدون تو فــردا نـمی شود کاری به خوب یا بـدی من نــداشتــی آقا کــریــم تر ز تو پیــدا نــمی شــود آقا به آبــروی علــی اصغــرت قـسـم من را ببخش نــوکر خــوبی نبوده ام داده همیشه لطف تو من را خجــالـتی آقــای کــربــلا چه قــدر با مـحــبــتی ماندم چـرا نگــاه تو افتـاد سوی من؟! من هیچ هیــچ هیچــم و تو بی نهایـتی ایـل و تبــار تو همــه آقــا و پـادشــاه ایل و تبــار من همه مجنــون و هیئتی شکــر خــدا بــرای گــدایی خـانه ات داریــم با تــمام رفــیــقــان رقــابــتـی ما را همه به نــام شــریفت شنــاخـتند داده خدا به ما چه بهـایی چه قــیمــتی ما اوج عشــق را درِ این خانه یــافتیم در هیئت حسیــن، خـدا را شنــاختــیـم دنیای بی تو پر ز غم و رنج آور است دنیای با تو مثل بهشت است محشر است رحمت به آن که داد همین نکته یاد ما هرکس نشد گدای توازسگ نجس تر است ما از همــه لــذایــذ دنیــا گــذشتــه ایم گریه به زیر پرچم تو چیز دیگر است گــویند نــوکــران و کــنیزان خانه ات عرض ادب برای تو با اشک بهتر است یک روز میرسد که به لطف دعای تو بانی مرگ ما تن پر زخم و بی سر است هر شب برای حـنجـر تو زار میـزنـم یــاد بــریــدن ســر تــو زار مـیـزنــم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد نور خـدا، در کوچه باغ سینه گل کرد عـالـم مُعطّـر شد ز نور عصمتی سبز نـور کـمـال حـضـرت آیـیـنـه گل کرد شــوریـدگـان عـشـق ! بـوی یــار آمـد مـهـر جـمـال دلـبـر دیـریـنـه گـل کـرد زد خـنـده خـورشید شهادت بر شب ما خون خدا،ای عاشقان! دوشینه گل کرد بوی خـوش معصوم پنـجـم منـتشر شد ماه مـدیـنـه ، در شب آدیـنـه گــل کرد شکر خدا، شب رفت و فجر صادق آمد ای عاشقان! خورشید در آیینه گل کرد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
امشب همه عالم پر از شور حسین است چشم ملایک روشن از نور حسین است سینای دل یک شعله از طورحسین است قـلب رسـول الله مـسـرور حـسـیـن است خــورشید ثــاراللّهیان امشب درخــشـیـد چــشم همه آزادگــان را نــور بخـشــیـد امشب عجب شــوری دل دیــوانـه دارد امشب یم رحمت به کــف دُردانــه دارد امشب محمّد (ص) در بغـل ریحـانه دارد امشب عـلی قــرآن به روی شــانه دارد امشب ز هم واشــد گــل لبخــنـد زهــرا آمـد به دنــیــا نــازنین فــرزنــد زهــرا این مشرق الانوارِ ربّ المشـرقین است این جان عــالــم این امام العـالمین است این عین حق یعنی علی را نورعین است این شمــع جمــع آل پیغمبر حسین است دیــدار روی خــالــق ســرمــد مبــارک قــرآن به روی سیــنــۀ احــمــد مبـارک این کیست مصباح الهدا فلک نجات است شــویــنــدۀ لــوح تــمــام سیّــئــات است این کام خشکش خضر را عین الحیوة است این هستی ما در حیات و در ممات است دار و نــدار انــبــیــا هــسـت خــداونــد چـشــم خـدا؛ روی خــدا؛ دست خــداوند چــشــم نبی محــو تماشـای حسین است کوثر گریبان چاک لبــهـای حسین است خورشید محشر روی زیبای حسین است کــلّ قیــامت قــدّ و بــالای حسیـن است عــشّــاق او در حــشــر روی باز دارند با دیــدن رویش به جــنّــت نــاز دارنــد خــورشید حــســن ابــتــدا بــادا مبارک آزادگــان را مــقـــتــدا بــادا مـــبــارک بر جــســم دین خــون خـدا بادا مبارک میــلاد مصبــاح الــهــدا بــادا مــبـارک بــیــت الــحــرام دل رواق مــنــظــر او روح تــــمــام انــبــیــا در پــیــــکــر او ایمان به دون مهــر او کــفـر تمام است جنّت به غیــر دوستــان او حــرام است دوزخ به یـاد روی او بــرداً سلام است دین ها ســوای مکـتـب او نـاتمــام است رخــسار او قــرآن منـشـور است ما را هر زخـم او یک آیۀ نــور است مـا را نام حسیــن اوّل به قــلب ما نــوشــتــنـد آنــگه گِــل ما را به مهــر او ســرشتـند آنانکه بــذر حبّ او در سیــنه کـشـتــنـد نه عــاشق حــور و نه دنبــال بـهـشـتـند فردای محشر چشمشان سوی حسین است حور و قصور و خلدشان روی حسین است ای روح پــــاک انــبـــیــا پــروانــۀ تــو قــلـب هـمــه خــوبــان عــالم خــانــۀ تو کــوه غــم خــلــق جهــان بر شــانــۀ تو عـــقــل و خــرد دیــوانــۀ دیــوانــۀ تــو بـگــذار تــا آشــفـتــۀ مــوی تو بــاشــم دلــداده و آوارۀ کــوی تــــو بــــاشــــم از کودکی گــویی در آغــوش تو بــودم با هــر هلال غــم سیـه پــوش تو بــودم در زمــرۀ عشّــاق خود جــوش تو بودم در هر نفس گویــا و خــاموش تو بـودم در خانه دیــدم از تو یک عکس خیــالی با یک نگه کردی مـرا حــالی به حــالی از پاره های دل به خــاکت گــل نشانـدم سرمایه ام اشکــی که بر پایت فــشانـدم خود را ز هر سو بر سر کـویت کشاندم بالله قسم بـی مهــر تو قــرآن نخــوانــدم صوم و صلوة و عشق و ایـمانم تویی تو گــلــواژه هـای صوت قــرآنــم تویی تـو هــر چند قــابل نیستــم تا بــا تــو باشــم بگــذار در دنیــا و عــقــبی با تـو بــاشم در مرگ و قبر و حــشر تنها با تو باشم در خلــوت و در انجــمن ها با تو بـاشم عشقــم، کتــابم، دینم، ایمــانم، تــویی تـو هم کعبــه ام هم قــبــلـۀ جــانــم تویی تـو این جــرم های بی شــمارم یابن زهــرا این چــشم هــای اشکبــارم یابن زهــرا بــر در گهت امّــیــدوارم یــابـن زهــرا تــنها تویــی دار و نــدارم یابن زهــرا من هر که هستم «میثم» کــوی شمایم آلـــوده ام امّــا ثــنـــاگــوی شـــمــایــم
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام حسن عسکری علیه‌السلام قبل از شهادت
سوخـت از زهر ز پا تا به سرم آب گــردیـده خـــدایـــا جــگــرم پسرم مهـدی موعـود کجـاسـت؟ تا بـبـیـنـد که چـه آمـد بـه ســرم دشـمـنـانـم هــمـه شـادنــد ولـــی گرد غـم ریخـت به روی پـسـرم پـســرم گـریـد و گـویـد هـمـه دم پــــدرم ای پـــــدرم ای پـــــدرم یــاد تـنــهــایـی مـهــدی هــر دم می رود خون ز دو چشمـان ترم طــوطــی بـــاغ جــنــانـــم امـــا ریخت یا رب به جهان بال و پرم از پس مـاه صفــر زهــر جـفـــا کـــرد با خـتـم رسـل هـمـسـفـرم پـیـکـرم شمــع صفـت آب شــده قـاصـد مــرگ نـشـستـه بـه بـرم آب آریـــــد بـــــرایـــم یـــــاران که به دل سخـت فــتــاده شـررم ای خـدا یـاد لـب خشـک حسیـن ســوزد از زهــر جـفـا بیـشـتـرم آن حسینی که سرش هست هنوز بـه سـر نیــزه عـیـان در نظــرم آن حـسینی که به قـاتل می گـفت آب ده آب کـه ســوزد جــگـــرم مـن بـــه ایـام جـوانـی ( مـیـثــم) بـه گـلـسـتـان جـنــان رهـسـپـرم
: امتیاز
|